Me Sy Nga Vendlindja
Një natë,
ulur mbi një shkëmb të thinjur
me sy nga vendlindja një burrë
i heshtur, bisedonte me hallet...
Nën qiellin e natës,
në tymin e cigares
ngrohte duart e mardhura.
Deti i trazuar bridhte
dallgëshumë,
në breg ai dëgjonte frymëmarrjen e rëndë
të peshqve,
që flenë deri në agim kur mblidhen rrjetat
e pulëbardhat bien mbi valë.
Nga kënga e tyre
ai qante si fëmija
e dalëngadalë shkrihej si mjegulla e bardhë
buzë kaltërsisë,
mbi një shkëmb gri me sy nga vendlindja.
Subscribe to:
Posts (Atom)